Kijken naar de toekomst van het Universum

De meest aangenomen theorie in de hedendaagse wetenschappen, is dat wij in een vlak universum leven, dat bestaat uit een vierdimensionale ruimtetijd. Deze ruimtetijd wordt gekromd door de zwaartekracht van materie. Hoe zwaarder de massa van de materie, hoe groter de kromming in de ruimtetijd.

Sterrenstelsels en andere materie (zowel donkere als baryonische), liggen verspreid over filamenten, die de ruimtetijd doorkruisen (zie foto"s). Tussen de filamenten, liggen holtes, die gevuld zijn met koude donkere materie, evenredig verdeeld omwille van het ontbreken van structuren. Koude donkere materie is niet zichtbaar omdat het geen licht uitzendt.

Door het zwaartekrachtsveld van de aarde, het zonnestelsel, het melkwegstelsel en de Virgo cluster (waartoe wij behoren), liggen wij diep verborgen in de ruimtetijd. Om voorgaande reden kunnen onze telescopen enkel in het verleden kijken, met als uiterste grens de kosmologische achtergrondstraling. Met onze huidige technologie zijn wij niet in staat om het immense zwaartekrachtsveld van de Virgo cluster te overwinnen en op die manier in de toekomst te kijken.

Mocht er een universele samenwerking bestaan tussen verschillende intelligente technologische beschavingen, zou een hoogtechnologische beschaving in het lichtste zwaartekrachtsveld van de ruimtetijd in de mogelijkheid zijn om hun eigen (lichte) zwaartekrachtsveld te overwinnen om op deze manier met hun gespecialiseerde telescopen (die dan de zwaartekracht wel zouden kunnen overwinnen) over de kromming van de ruimtetijd heen te kijken. Op die manier zouden we de toekomst van het universum kunnen zien, mocht er uiteraard een samenwerking bestaan met de beschaving in kwestie.